Εργατική πρωτομαγιά 125 χρόνια μετά

Καλέσματα

Σε λίγες μέρες οι εργαζόμενοι αυτής της γης θα τιμήσουν την 1 Μάη σε συνθήκες κατοχής, εξαθλίωσης, φτώχιας, και κατάθλιψης. Χτυπημένοι από ένα ανεμοστρόβιλο ψεύδους, συκοφάντησης και καταστολής θα αναμετρήσουν τις δυνάμεις τους ενάντια στους εκμεταλλευτές τους και κυρίως ενάντια στον ίδιο τους τον εαυτό, ενάντια στις προσωπικές και συλλογικές τους αδυναμίες.

Απογυμνωμένοι από τα ψέματα του χθες, για πολιτική «δημοκρατική» αντιπροσώπευση, για «εθνικές» θυσίες, για «συλλογική» ευημερία, για ατομική «εξέλιξη», θα καλεστούν να διεκδικήσουν το  αειθαλές  ιδανικό  της αξιοπρέπειας, της αυτοδιεύθυνσης, της ισότητας, της ελευθερίας, του ελέγχου της ίδιας τους της ζωής.

Και αν τα πρώτα σπέρματα του αγώνα ήδη έχουν αρχίσει να βλασταίνουν, μέσα από  τα πρωτοβάθμια συνδικάτα, τις επιτροπές γειτονιάς, τα κίνημα άρνησης πληρωμής, τις δυναμικές αντιστάσεις στις επιδιώξεις του κράτους και του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, μέσα από τα κινήματα αλληλεγγύης , αυτό δεν είναι αρκετό

Αν  δεν εξεγερθούμε σύντομα, τότε οι δυνάμεις της απάθειας, του διχασμού, της δειλίας, της υποκρισίας και του χρήματος θα θριαμβεύσουν πάνω στα σκλαβωμένα κουφάρια όλων μας…

Όλος ο πλανήτης με αιχμή τους Άραβες φαίνεται ότι βρίσκεται σε έναν ακατάπαυστο εξεγερσιακό αναβρασμό. Από το Γουισκόνσιν των ΗΠΑ και το Λονδίνο ως την Δαμασκό και την Σεούλ, μεγάλα  εξεγερσιακά κύματα σκάνε στις καπιταλιστικές μητροπόλεις.

Ίσως ήρθε ο καιρός… Να υπερβούμε απάθειες, διχασμούς, υποταγές, μιζέριες και ηττοπάθειες και να αδράξουμε την ευκαιρία.