Παρέμβαση με πανό και κείμενα αλληλεγγύης στους απλήρωτους πρώην εργαζόμενους στην αλυσίδα δισκοπωλείων Metropolis πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης της Eurovision στο Malmo της Σουηδίας.
Στο κείμενο που μοιράσθηκε υπενθυμίζεται ότι η ελληνική συμμετοχή στην ευρωπαϊκή μουσική εμποροπανήγυρη βασίσθηκε πάνω στους απλήρωτους μισθούς δεκάδων απολυμένων από τον Ανδρέα Κουρή, πρώην ιδιοκτήτη των Metropolis και νυν ιδιοκτήτη του MAD TV. Παρόλο που ο Ανδρέας Κουρής ισχυρίζεται εδώ κι ενάμιση χρόνο ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους μισθούς και τις αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis, (περίπου 600.000 ευρώ), βρίσκει χρήματα για τη διοργάνωση πανάκριβων εκδηλώσεων – διαγωνισμών, όπως αυτή της ελληνικής συμμετοχής στη Eurovision, που του ανατέθηκε από την ελληνική κρατική τηλεόραση με αδιαφανείς διαδικασίες.
Υπενθυμίζεται ότι η παρέμβαση στη Σουηδία έρχεται να προστεθεί σε περίπου 70 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έξω από τα καταστήματα των Metropolis που είχαν απομείνει και έξω από τις γκλαμουράτες φιέστες διοργανωμένες από τον Ανδρέα Κουρή, ο οποίος μάλιστα θεωρώντας ότι κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα από τους αγώνες των απλήρωτων πρώην εργαζομένων του, λογοκρίνει ασταμάτητα τα βίντεο από τις δημόσιες διαμαρτυρίες τους, καταθέτοντας συνεχείς αιτήσεις διαγραφής τους από την πλατφόρμα Youtube μέσω του διευθυντή IT του MAD TV!
-μπορείτε να ποστάρετε εδώ πέρα το “Κείμενο κρατουμένων με αφορμή τα γεγονότα στην Πάτρα” (υπογεγραμμένο από “Δίκτυο Αναρχικών Κρατουμένων”) το οποίο αναρτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2013 στο athens.indymedia.org?
Είναι πολύ μεγάλη ανοησία να επισκεφθεί κανείς τελείως στην τύχη κλείνοντας ραντεβού με μία ψυχίατρο ψυχοθεραπεύτρια όπως έκανα εγώ με μία ψυχίατρο ψυχοθεραπεύτρια στο Π. Φάληρο όπου κλήθηκα να της πληρώσω αμοιβή 80 ευρώ και διαπίστωσα ότι είχε σχέση με την ψυχοθεραπεία όσο εγώ με τον Μπαράκ Ομπάμα.
Κατ’ αρχήν ο τίτλος ψυχοθεραπεύτρια δεν συμβάδιζε με τίποτα από το βιογραφικό της, όπως διάβασα αργότερα. Ήταν 45 χρονών και στο ιστολόγιό της είχε φωτογραφία που είχε βγάλει όταν ήταν 20 χρονών. Μπαίνοντας στο ιατρείο της, η γραμματέας της σε βάζει να συμπληρώσεις μία φόρμα στην οποία πάνω πάνω ο τίτλος της και η ειδικότητά της είναι με πάρα πολύ μεγάλα και έντονα γράμματα ενώ κάτω με μικρά γράμματα πρέπει να συμπληρώσεις προσωπικά στοιχεία μέχρι και το λόγο για τον οποίο αποφάσισες να την επισκεφθείς.
Της εξηγείς ορισμένα πράγματα, από τα οποία διαπιστώνεις στα λίγα λόγια που ακολουθούν ότι δεν έχει συγκρατήσει απολύτως τίποτα. Στο τέλος τι σου λέει ως “διάγνωση”; Σου λέει ότι “δεν της άφησες πολύ χρόνο για να μιλήσει η ίδια”. “Δεν ακούτε”, επαναλαμβάνει πάλι, μήπως και δεν ακούστηκε. “Αυτό είναι το πρόβλημά σας”. Λες και ο σκοπός της πρώτης συνάτησης δεν ήταν να εκφραστεί ο πελάτης στο πρόβλημα στο οποίο χρειαζόταν συμπαράσταση (και όχι “διάγνωση”) αλλά έπρεπε να ακούσει τον ψυχίατρο, μόνο.
Στη συνέχεια ακούγεται ένα διπλό χτύπημα (γρονθοκόπημα) στην πόρτα. “Είναι η γραμματέας μου”, εξηγεί. “Σημαίνει ότι έχουμε υπερβεί το χρόνο μας”.
Στη συνέχεια κατευθύνομαι προς τη γραμματέα η οποία μου ανακοινώνει την “τιμωρητική αμοιβή” των 80 ευρώ. Ογδόντα ακούσατε καλά.
Η συμβουλή μου λοιπόν είναι Ποτέ να μην πηγαίνετε σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο αν δεν διαπιστώσετε από το τηλέφωνο ποιά ακριβώς είναι η αμοιβή που θα πληρώσετε. Διότι διαφορετικά θα το πληρώσετε πολύ ακριβά αυτό που κάνατε.